Co robić w sytuacji, gdy…

Każde dziecko uwielbia korzystać z różnego rodzaju telefonu, tabletu, telewizora w celach rozrywkowych. Trzeba umieć nad tym kontrolować, gdyż to jest szkodliwe. Dziecko, musi umieć zorganizować sobie czas wolny. Na początku może to nie być takie proste, ale to nie oznacza, że tak musi być. Jest wiele ciekawych zajęć, jak na przykład czytanie książek, zabawa z zabawkami, czy też granie w gry planszowe, a skoro już o tym mowa, to pora poruszyć temat odnośnie do warcabów, ponieważ jest to ciekawa kwestia do omówienia.

Warcaby- alternatywna wersja gry w szachy

Nie należy się tym przejmować, kiedy dziecko uzna, że to trudna gra, a to nieprawda. Zależy od tego, jak przekaże się instrukcję dziecku. Jednak od początku. Co mają w sobie takiego warcaby?. Przede wszystkim uczy logicznego myślenia, poprawia koncentrację, oraz ćwiczy pamięć. Gra jest dwuosobowa. Pierwszy ruch wykonuje osoba posługująca się białymi pionkami, po czym są wykonywane kolejne ruchy. Cel gry jest prosty. Zbicie wszystkich pionków przeciwnika w tym również damek, lub zablokowanie przeciwnika. Pozostające na planszy pionki, odbierają możliwość wykonania kolejnego ruchu. Mogą poruszać się do przodu o jedno pole po przekątnej wolnego pola. Bicie następuje, kiedy dwie pionki znajdą się tuż za nim po przekątnej. Wolno wykonywać jedno bicie tym samym pionkiem. Ogólnie, jest kilka odmian tej gry, na przykład są warcaby angielskie, czeskie. Dwuliniowe, zapełnione pionkami od liczby linii, na początku gry, wybijanka, laska, klasyczne itp. Ale dobrą opcją dla dziecka, będą po prostu warcaby tradycyjne. 

Dla ciekawskich

Na koniec mała ciekawostka o pierwszych początkach warcabów. W Egipcie w roku 3000 lat p.n.e. Znano z gry Senet, w której jej twórcą był bóg Tot, zwany bogiem mądrości i twórcą pisma. Według mitologii greckiej, podczas konfliktów Troi. Palamedes wynalazł grę Petteia- zwaną grę w kamyki. Późniejszym czasie Rzymianie przekształcili na Latrunuculi- inaczej grę w rozbójników.